Περιεχόμενο
Το σύνδρομο αντίστασης στην ινσουλίνη συμβαίνει όταν αυτή η ορμόνη έχει λιγότερη ικανότητα να βάζει γλυκόζη στο αίμα στα κύτταρα, που προκαλείται από το συνδυασμό κληρονομικών επιδράσεων με άλλες ασθένειες και τον τρόπο ζωής του ατόμου, όπως η παχυσαρκία, η σωματική αδράνεια και η αυξημένη χοληστερόλη, για παράδειγμα.
Η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να ανιχνευθεί με εξέταση αίματος, η οποία δείχνει αύξηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, ειδικά μετά τα γεύματα ή με άδειο στομάχι.
Αυτό το σύνδρομο είναι μια μορφή προ-διαβήτη, επειδή εάν δεν αντιμετωπιστεί και διορθωθεί, με έλεγχο των τροφίμων, απώλεια βάρους και σωματική δραστηριότητα, μπορεί να μετατραπεί σε διαβήτη τύπου 2.
Πώς να κάνετε τη διάγνωση
Το σύνδρομο αντίστασης στην ινσουλίνη κανονικά δεν προκαλεί συμπτώματα και, επομένως, για να επιβεβαιώσει εάν υπάρχει, πρέπει να πραγματοποιηθεί μια δοκιμή γλυκαιμικής καμπύλης, που ονομάζεται επίσης από του στόματος δοκιμή ανοχής γλυκόζης ή TOTG.
Αυτή η δοκιμή γίνεται με μέτρηση της τιμής γλυκόζης μετά την κατάποση περίπου 75 g ενός ζαχαρούχου υγρού. Η ερμηνεία της εξέτασης της γλυκαιμικής καμπύλης μετά από 2 ώρες γίνεται ως εξής:
- Κανονικό: λιγότερο από 140 mg / dl.
- Αντίσταση στην ινσουλίνη: μεταξύ 140 και 199 mg / dl.
- Διαβήτης: 200 mg / dl ή περισσότερο.
Καθώς η αντίσταση στην ινσουλίνη επιδεινώνεται, εκτός από την αύξηση της γλυκόζης μετά τα γεύματα, αυξάνεται επίσης κατά τη νηστεία, επειδή το ήπαρ προσπαθεί να αντισταθμίσει την έλλειψη σακχάρου στα κύτταρα. Επομένως, η δοκιμή γλυκόζης νηστείας μπορεί επίσης να γίνει για να εκτιμηθεί ο βαθμός αντίστασης.
Οι τιμές γλυκόζης νηστείας είναι:
- Κανονικό: λιγότερο από 110 mg / dL.
- Τροποποιημένη γλυκόζη νηστείας: μεταξύ 110 mg / dL και 125 mg / dL.
- Διαβήτης: ίση ή μεγαλύτερη από 126 mg / dL.
Μάθετε περισσότερα για το πώς γίνεται η δοκιμή γλυκαιμικής καμπύλης και η δοκιμή γλυκόζης αίματος νηστείας.
Σε αυτήν την περίοδο, τα επίπεδα γλυκόζης εξακολουθούν να είναι σε θέση να ελέγχονται, επειδή το σώμα διεγείρει το πάγκρεας να παράγει αυξανόμενες ποσότητες ινσουλίνης, για να αντισταθμίσει την αντίσταση στη δράση του.
Επομένως, ένας άλλος τρόπος για τη διάγνωση της παρουσίας αντίστασης στην ινσουλίνη είναι ο υπολογισμός του δείκτη Homa, ο οποίος είναι ένας υπολογισμός που πραγματοποιείται για την εκτίμηση της σχέσης μεταξύ της ποσότητας σακχάρου και της ποσότητας ινσουλίνης στο αίμα.
Οι κανονικές τιμές του δείκτη Homa είναι, γενικά, ως εξής:
- Τιμή αναφοράς Homa-IR: μικρότερη από 2,15.
- Τιμή αναφοράς Homa-Beta: μεταξύ 167 και 175.
Αυτές οι τιμές αναφοράς μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με το εργαστήριο και, εάν ο ασθενής έχει πολύ υψηλό δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), επομένως, θα πρέπει πάντα να ερμηνεύεται από τον γιατρό. Δείτε τι χρησιμεύει και πώς να υπολογίσετε τον δείκτη Homa.
Ωστόσο, μετά από μερικούς μήνες ή χρόνια ύπαρξης του συνδρόμου αντίστασης στην ινσουλίνη, ο διαβήτης τύπου 2 μπαίνει, λόγω παγκρεατικής ανεπάρκειας, η οποία καθίσταται δύσκολη η παραγωγή της ποσότητας ινσουλίνης που απαιτείται από τον οργανισμό. Αυτή η ασθένεια προκαλεί συμπτώματα όπως δίψα και υπερβολική πείνα, καθώς και αρκετές επιπλοκές στα όργανα όπως τα μάτια, τα νεφρά, η καρδιά και το δέρμα. Μάθετε περισσότερα για τα συμπτώματα, τη θεραπεία και τις επιπλοκές του διαβήτη τύπου 2.
Τι μπορεί να προκαλέσει αντίσταση στην ινσουλίνη
Αυτό το σύνδρομο, στις περισσότερες περιπτώσεις, εμφανίζεται σε άτομα που έχουν ήδη γενετική προδιάθεση, όταν έχουν άλλα μέλη της οικογένειας που είχαν ή είχαν διαβήτη, για παράδειγμα.
Ωστόσο, μπορεί να αναπτυχθεί ακόμη και σε άτομα που δεν έχουν αυτόν τον κίνδυνο, λόγω των συνηθειών του τρόπου ζωής που προδιαθέτουν στη διάσπαση του μεταβολισμού, όπως η παχυσαρκία ή ο αυξημένος κοιλιακός όγκος, η κατανάλωση με υπερβολικούς υδατάνθρακες, η σωματική αδράνεια, η υψηλή αρτηριακή πίεση ή η αυξημένη χοληστερόλη και τριγλυκερίδια.
Επιπλέον, οι ορμονικές αλλαγές, ειδικά στις γυναίκες, μπορούν επίσης να αυξήσουν τις πιθανότητες εμφάνισης αντίστασης στην ινσουλίνη, όπως στις γυναίκες που έχουν σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών ή PCOS. Σε αυτές τις γυναίκες, οι αλλαγές που οδηγούν σε ανισορροπία της εμμήνου ρύσεως και αυξημένες ανδρογόνες ορμόνες προκαλούν επίσης δυσλειτουργία της λειτουργίας της ινσουλίνης.
Πώς να αντιμετωπίσετε την αντίσταση στην ινσουλίνη
Εάν πραγματοποιηθεί σωστή θεραπεία της αντίστασης στην ινσουλίνη, μπορεί να θεραπευτεί και έτσι να αποτραπεί η ανάπτυξη διαβήτη. Για τη θεραπεία αυτής της κατάστασης, απαιτείται καθοδήγηση από έναν γενικό ιατρό ή ενδοκρινολόγο, και συνίσταται στην απώλεια βάρους, στη διατροφή και στη σωματική δραστηριότητα και στην παρακολούθηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, με ιατρική παρακολούθηση κάθε 3 ή 6 μήνες. Δείτε πώς πρέπει να είναι η τροφή για εκείνους με προ-διαβήτη.
Ο γιατρός μπορεί επίσης, σε περιπτώσεις πολύ αυξημένου κινδύνου για διαβήτη, να συνταγογραφήσει φάρμακα όπως η μετφορμίνη, το οποίο είναι φάρμακο που βοηθά στον έλεγχο της παραγωγής γλυκόζης από το ήπαρ και στην αύξηση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη, λόγω της αυξημένης χρήσης γλυκόζης από τους μυς. Ωστόσο, εάν το άτομο είναι αυστηρό στη θεραπεία με δίαιτα και σωματική δραστηριότητα, η χρήση φαρμάκων μπορεί να μην είναι απαραίτητη.